Japon çağdaş sanatının ikonik ismi Yayoi Kusama, Melbourne’daki Ulusal Victoria Galerisi (NGV)’nde açılan sergisiyle Avustralya sanat tarihine adını altın harflerle yazdırdı. 96 yaşındaki sanatçının dört ay süren sergisi, yarım milyondan fazla ziyaretçi ağırlayarak ülke tarihinin en çok ziyaret edilen ücretli sergisi oldu.
Beş MCG Stadyumu Dolu Ziyaretçi: Kusama Etkisi
Victoria Eyaleti Başbakanı Jacinta Allan, 14 Nisan’da yaptığı açıklamada, serginin 21 Nisan’da sona ereceğini hatırlatarak ziyaretçi sayısının “beş Melbourne Cricket Ground stadyumu dolusu” kişiye, yani 480 bini aşkın ziyaretçiye ulaştığını belirtti. NGV Asya Sanatı Baş Küratörü Wayne Crothers ise bu sayının sergi sona ermeden 500 bini rahatlıkla aşacağını söyledi.
İnstagram Neslinin Sanatçısı: Kabaklar, Benekler ve Sonsuzluk Odaları
Serginin başarısında yalnızca Kusama’nın dünya çapındaki ünü değil, aynı zamanda eserlerinin görsel çekiciliği ve fotojenik yapısı da büyük rol oynuyor. Galerinin girişinde yer alan dev “dans eden kabak” heykeli çocukların ilgisini çekerken, benekli şişme objelerle dolu odalar ve ayna panelli “sonsuzluk odaları” ziyaretçilerin favorileri arasında.
Özellikle “My Heart is Filled to the Brim with Sparkling Light” başlıklı sonsuzluk odası, selfie çılgınlığının merkezi haline geldi. Yoğun ilgi nedeniyle ziyaretçilere 30 ila 40 saniyelik sınır getirildi; odaların her birine özel görevliler atandı.
Kusama’nın Sanatı Her Yaştan ve Kesimden İzleyiciyi Bir Araya Getirdi
Crothers’a göre serginin en dikkat çekici yanı, sanat galerilerine genellikle uzak duran kesimlerin bile ilgisini çekmesi:
“Bazı insanlar galerilere pek uğramaz, ama çevrelerinde bu sergiyi öven o kadar çok kişi oldu ki onlar da gelip görmek istediler.”
Çocuklar için görsel olarak cazip olan kabaklar ve çiçekler, aileleri sergiye çekerken, gençler içinse bu eserler sosyal medyada paylaşmaya değer sahneler sundu. Hatta bazı ziyaretçiler iki-üç kez geri gelerek sergiyi tekrar tekrar deneyimledi.
Sanat Eleştirmenleri Tartışıyor, Seyirci Akıyor
Kusama’nın eserleri zaman zaman eleştirmenlerce “fazla popüler” veya “ticari” bulunuyor. Ancak Crothers bu eleştirilerin yeni sanat akımlarına yöneltilen klasik tepkiler olduğunu belirtiyor:
“Pop art 1970’lerde ‘bu sanat değil’ diye küçümsenmişti. Ama tarih bize gösterdi ki bu tür eleştiriler çoğunlukla yeniliklerin habercisidir.”
Crothers, sergiyi sırf popüler olduğu için eleştirmenin yanlış olduğunu belirtiyor:
“Sanat neden kitlelerce keyifle izlenmesin ki? Kusama’nın sanatı milyonlara ulaşıyorsa bu bir zaferdir.”
